طـــومـــار

دارم به حال خوب  شمـا غبـطه مـیــخورم
آری بــه مـــو رسیـــده ام امــا نمی بُـــرم

یــــعنی که از زوال خودم درد می کـــشم 
اما نـــشان نمــــیدهم از زخـــم هــا پُــرم 

با روی بــاز چهـــره نــشان می دهم ولی
پیش خودم فــــراری ام از این تـــظاهـــرم 

مـــحکوم دادگــاه خودم مـــیشوم بــه دار
زنـــدانی ام - درون خـــودم - در تــــصورم 

بـــی زارم از خودم کـه خودم را نمیکُشم
بـــی زارم از خودم و تــــمــام عـــناصــرم

.
مجید خانلری مقدم / بیست و ششم فروردین